In 2040

…vieren we jaarlijks op een grootse manier ‘het Groningse Oogstfeest’. Op veel plekken in de provincie zijn er activiteiten rondom het binnenhalen van de oogst. Dat doen we omdat we weten dat een goede oogst niet vanzelfsprekend is. Hard werken en voldoende zon en regen zijn noodzakelijk. We zijn dankbaar dat de natuur haar werk heeft gedaan en vele handen licht werk hebben gemaakt. Tijdens het Groninger Oogstfeest genieten dorps- en stadsgenoten tot ‘s avonds laat samen aan lange tafels van muziek, limonade, wijn, bier, heerlijk eten en elkaar.

In Groningen kopen we zo veel mogelijk lokaal; omdat dát logisch is. We snappen er geen biet van dat voedsel de hele wereld over reist als het ook om de hoek groeit. Wat een onnodige voedselkilometers. Om over de CO2 uitstoot en plastic verpakkingen nog maar te zwijgen. Daar hebben we mooi een appeltje mee geschild. Voedseltuinen zijn nu de normaalste zaak van de wereld. Alle dorpen en steden hebben een eigen voedseltuin waar inwoners gezamenlijk groente en fruit verbouwen. Dat gebeurt ecologisch en regeneratief; met aandacht voor onze omgeving. Want op een gezonde en levende bodem, groeien kwalitatief goede producten. Gelukkig zijn de eerste effecten al te zien. Steeds meer soorten insecten en dieren worden na jaren van afwezigheid weer gezien in het Groninger landschap.
Professionals en inwoners beheren de tuinen. Dat samen werken aan een doel verbindt ons en de gemeenschapszin is versterkt. Een voedseltuin is dan ook een plek waar inwoners elkaar ontmoeten, waar ze onthaasten en zichzelf verder ontwikkelen. Kinderen komen ook graag op de tuinen. Ze kijken hun ogen uit naar wat er allemaal groeit en bloeit. Met school gaan ze regelmatig op bezoek bij de voedseltuin in het dorp en leren ze over gezond voedsel en ecologisch tuinieren. De basis voor een gezonde toekomst voor mens, dier en natuur is gelegd. Daar plukken we zelf, én alle generaties na ons, nog lang de vruchten van. 

Het eerste zaadje van ‘Elk dorp een voedseltuin’

Rike, Valerie en Agnes ontmoeten elkaar in Ten Boer tijdens een bijeenkomst van Toukomst, een initiatief van Nationaal Programma Groningen. Als betrokken Groningers willen ze meebouwen aan de toekomst van onze Provincie. Alle drie hebben ze ideeën over lokaal voedsel verbouwen. Ze brengen hun ideeën bij elkaar en werken een eerste plan uit. Het zaadje van ‘Elk dorp een eigen voedseltuin’ is geplant. Of beter gezegd; het zaadje is met het bundelen van de krachten juist ontkiemd. De echte eerste zaadjes zaten al véél langer in de hoofden van Rike, Valerie en Agnes.

---